Geschiedenis Vega Sicilia
Dit domein werd gesticht door Eloy Lecanda in 1864. Doorheen heel zijn geschiedenis heeft het domein toebehoord aan diverse families, doch heeft het steeds zijn uniciteit en klasse bewaard.
Alles begon in 1848 toen Don Toribio Lecanda, een Bask, Marqués de Valbuena uit financiële moeilijkheden hielp door een domein van 2000 ha te kopen. Toen op 22 juli 1859 Don Eloy Lecanda dit domein erfde van zijn vader, besloot hij er iets mee te doen. Zo trok hij in 1864 naar Bordeaux en kocht hij er 18.000 wijnstokken: Cabernet Sauvignon, Carmenère, Malbec, Merlot en Pinot Noir. Toen hij deze op zijn Finca Vega Sicilia plantte, was dit voor velen een daad van verdwazing. Het domein leefde immers vooral van de veeteelt, zijn boomgaarden en het maken en verkopen van keramiek. Toen ook de familie Lecanda in financiële moeilijkheden raakte, deed er een nieuwe geldschieter zijn intrede: de familie Herrero. Vijftien jaar later verkreeg Antonio Herrero Velázquez het gehele domein. In 1905 kwam het beheer van het domein in handen van Txomin Garramiola. Deze Bask werkte eigenlijk voor de bodega Cosme Palacio in Rioja.
Aangezien deze bodega door de phylloxera moeilijkheden had om zijn klanten in Bilbao van wijn te blijven voorzien - Bilbao was op dat moment het zenuwcentrum voor de Spaanse wijnen en dan vooral deze van Rioja - stelde Txomin voor aan de zonen van Antonio Herrero, die sinds 1901 verantwoordelijk waren voor het domein, om de bodega aan hem te verhuren voor een termijn van tien jaar. Palacio nam Txomin als vertrouwenspersoon: hij zou de wijn maken. De stijl van deze wijn zou in de lijn liggen van de wijn die de klanten van Cosme Palacio gewend waren, in de stijl van Rioja: lange rijpingen op hout en botteling als de bestellingen arriveerden, niet eerder. Het domein luisterde toen naar de naam Bodegas de Lecanda. Toen in 1915 de huur afliep en het domein werd herdoopt in Hijos de Antonio Herrero, konden de drie broers Txomin overtuigen om op post te blijven. Het was immers een zaak van prestige dat de wijn verder zou gemaakt worden. Vanaf 1915 kon Txomin dan ook zijn eigen wijnen maken, wijnen die niet meer dienden om het tekort aan Rioja bij Cosme Palacio op te vangen.
Dit betekende de geboorte van Vega Sicilia Unico en Valbuena. De familie Herrero bewoog zich op dat ogenblik in de hoogste Spaanse kringen van de aristocratie en rijke industriëlen. De bodega was een zwaar verlieslatende activiteit en andere opbrengsten van de Finca dienden dit gat te dichten. Het was nooit zijn bedoeling om van Vega Sicilia een wijn te maken die gecommercialiseerd zou worden. De wijn was immers niet te koop ... en diende enkel als prestige voor de familie Herrero. De wijn kon enkel met vriendschap gekocht worden en niet met geld. Indien iemand toch een fles wou kopen zonder bevriend te zijn met de Herrero’s, vroegen deze een prijs die buiten alle toenmalige verhoudingen lag. Zo ontstond langzaamaan de mythe van de duurste wijn van Spanje.
De wijn kende grote successen doorheen heel Europa in de jaren 1920. In 1933 stierf Txomin en in 1952 werd het domein verkocht aan Prodes, een zadenfabriek. Er was echter niet meer het enthousiasme van de broers Herrero. Tot de intrede van Jesús Anadón, die beheerder bleef van het domein, en de verkoop aan de huidige eigenaars. Deze verkoop aan de familie Alvarez in 1982 was het beste wat Vega Sicilia kon overkomen. De familie kocht Finca Vega Sicilia als investering - de familiebusiness Eulen houdt zich voornamelijk bezig met industriële schoonmaak en bewakingsdiensten en is een van de grootste bedrijvengroepen van Spanje. Zij gaven er zich rekenschap van dat de draad van de evolutie moest opgepakt worden en hebben sindsdien onophoudelijk in dit domein geïnvesteerd. Pablo Alvarez staat aan het hoofd van de groep Vega Sicilia. Van 1998 tot 2015 stond Xavier Ausas als oenoloog aan het hoofd van de technische staf. Sinds 2016 is de jonge oenoloog Gonzalo Iturriaga het hoofd van de technische staf. Vandaag is Vega Sicilia levendiger dan ooit!